System kapitalistycznej organizacji pracy i autokratycznego zarządzania ustalony przez H. Forda, założyciela i jednoosobowego właściciela wielkich zakładów samochodowych (Ford Motor Co w Detroit, USA, rok założenia 1903). System Forda oparty jest na powiązaniu najwyższych osiągnięć techniki z postępem organizacyjnym, mającym jednak charakter jednostronny. Głównymi cechami fordyzmu są: podział pracy doprowadzony do najwyższego stopnia; zautomatyzowana taśma produkcyjna. Przy systemie tym każdy robotnik wykonuje stale tylko jedną nieskomplikowaną czynność, składającą się z jednego lub kilku ruchów, a przedmioty pracy przesuwane są z jednego stanowiska pracy na drugie za pomocą taśmy, przy czym tempo pracy robotnika uzależnione jest od szybkości przesuwu taśmy i przez nią regulowane. W latach 20-tych fordyzm uchodził za szczytowe osiągnięcie naukowej organizacji pracy (nauka organizacji i kierownictwa); faktycznie stanowi jedną z najbardziej bezwzględnych metod intensyfikacji pracy i wzmagania wyzysku robotników, zapewnia olbrzymie zyski kapitalistom, w przyspieszonym tempie zużywa i rujnuje zdrowie pracowników; znane są fakty, że robotnicy po przekroczeniu 40 lat życia nie są zdolni pracować w tym systemie.